Problemy zawodu lekarza

medicineman · Administrator

Sprzęt do leczenia reakcji anafilaktycznej

leki
adrenalina - roztwór 1 : 1000 (do wstrzykiwania s.c. i i.m)
adrenalina - roztwór 1 : 10 000 (do wstzrykiwania i.v.)
kortykosteroidy (metyloprednizolon, hydrokortyzon)
H1-blokery (difenhydramina*, hydroksyzyna)
H2-blokery (cymetydyna, ranitydyna)
beta2-mimetyki (salbutamol)
aminofilina
glukagon
dopamina
noradrenalina
tlen, maska twarzowa, kaniule donosowe ("wąsy tlenowe")
płyny infuzyjne (fizjologiczny roztwór soli, albuminy)
zestaw do intubacji, worek samorozprężalny typu Ambu, laryngoskop, skalpel i igła 11G do krikotyroidotomii
aparat do EKG
ciśnieniomierz i stetoskopy
opaski uciskowe

* Lek nie jest dostępny w Polsce w postaci do stosowania ogólnego; w zamian stosuje się np. klemastynę -

Wstępne leczenie reakcji anafilaktycznej

Ułóż chorego w pozycji leżącej z uniesionymi nogami.
Zabezpiecz i utrzymaj drożność dróg oddechowych, podaj tlen z prędkością 4-6 l/min; w przypadku wystąpienia zagrażającej życiu niedrożności dróg oddechowych wykonaj intubację dotchawiczą, a jeśli jest to niemożliwe, wykonaj krikotyroidotomię*.
Wstrzyknij adrenalinę s.c. (roztwór 1 : 1000) - 0,01 ml/kg (maks. 0,3 ml), powtarzaj w razie potrzeby co 15 min.
Załóż opaskę uciskową proskymalnie do miejsca wstrzyknięcia i dodatkowo ostrzyknij to miejsce adrenaliną s.c. (roztwór 1 : 1000) - 0,01 ml/kg (maks. 0,1-0,2 ml); co 10 min zwalniaj opaskę na 5 min.
Podawaj lek blokujący receptory H1 (difenhydramina** - 1-2 mg/kg i.m. lub i.v. [maks. 50 mg] co 4-6 h).
Podawaj kortykosteroidy (hydrokortyzon 5-10 mg/kg [maks. 500 mg] i.v. co 4-6 h).
Podawaj lek blokujący receptory H2 (ranitydyna - 12,5-50 mg i.v. co 6-8 h).
Często oceniaj parametry życiowe.

* p. Zaawansowane metody utrzymywania drożności dróg oddechowych (Med. Prakt. Ped. 4/99, s. 127-139), Krikotyroidotomia przezskórna (Med. Prakt. Ped. 2/2000, s. 172-178) - przyp. red.
** Lek nie jest dostępny w Polsce w postaci do stosowania ogólnego; w zamian można stosować np.klemastynę (0,2-0,75 mg i.m. lub i.v. jednorazowo) - przyp. red.
Tabela 7. Uzupełniające leczenie reakcji anafilaktycznej

Jeżeli hipotonia utrzymuje się pomimo stosowania adrenaliny, podaj 0,9% NaCl lub koloidy i.v., aby wypełnić łożysko naczyniowe.
Jeżeli hipotonia nadal się utrzymuje, podaj noradrenalinę (2-4 µg/min) lub dopaminę (2-10 µg/min) i.v. w celu utrzymania zadowalającego ciśnienia tętniczego.
Jeżeli hipotonia jest powikłaniem leczenia beta-blokerami, wstrzyknij w ciągu 1 min glukagon i.v. w dawce 1-5 mg, a następnie rozpocznij wlew ciągły z prędkością 1-5 mg/h.
Jeżeli są wskazania, podaj odpowiednie leki przeciwarytmiczne.
Jeżeli utrzymuje się skurcz oskrzeli, podawaj wziewnie beta2-mimetyk co 2-4 h; jeżeli nie następuje poprawa, podaj w ciągu 20 min. i.v. aminofilinę w dawce 6 mg/kg, a następnie rozpocznij ciągły dożylny wlew kroplowy aminofiliny z prędkością 0,9 mg/kg/h, monitorując stężęnie teofiliny w surowicy.
obserwuj chorego przynajmniej przez 24 h w razie przedłużania się objawów.

Chorzy zagrożeni reakcją anafilaktyczną powinni nosić odpowiedni identyfikator, na przykład bransoletę lub naszyjnik z tabliczką informacyjną (...), albo kartę identyfikacyjną w portfelu lub portmonetce. Wszyscy powinni również mieć przy sobie napełnioną strzykawkę z adrenaliną i potrafić ją użyć (w Polsce dostępne są gotowe preparaty w postaci strzykawek automatycznych o pojemności 2,05 ml dla dzieci starszych oraz dorosłych [Fastjekt - 0,33 mg/0,3 ml]